مطالعات باستان شناسی - فهرست مقالات

بررسی گورآوندهای دوره ساسانی شمال ایران (ظروف فلزی) حاصل از کاوش های علمی باستان شناسی

سهیل احمدی واستانی؛ جبرئیل نوکنده؛ مصطفی ده پهلوان

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 آذر 1401

https://doi.org/10.22059/jarcs.2022.337911.143082

چکیده

فاصله زمانی بین قرن سوم تا ششم میلادی (دوره ساسانی) ازنظر باستان‌شناسی و بررسی تحولات و دگرگونی‌های فرهنگی فلات ایران از اهمیت بسیار برخوردار است. در این دوره ساخت و استفاده از اشیای فلزی، خصوصاً فلزات ... بیشتر فاصله زمانی بین قرن سوم تا ششم میلادی (دوره ساسانی) ازنظر باستان‌شناسی و بررسی تحولات و دگرگونی‌های فرهنگی فلات ایران از اهمیت بسیار برخوردار است. در این دوره ساخت و استفاده از اشیای فلزی، خصوصاً فلزات گران‌بها، ازنظر هنر و ظرافت فلز گری به درجه اوج کمال خود رسیده است. این تحولات عظیم در صنعت فلزگری علاوه بر تأثیرات که بر اشیای فلزی که مصارف روزمره داشته، در گورآونده های فلزی نیز تأثیرگذار بوده است. به همین دلیل ما شاهد وجود اشیای زیبا و نفیس از لحاظ هنری در گورستان‌های دوره‌ ساسانی هستیم. هدف اصلی این پژوهش بررسی فرم و تزئینات ظروف فلزی مکشوفه در گورستان‌های دوره‌ ساسانی، شمال ایران است تا از این طریق اطلاعاتی جامع در خصوص فن ساخت، کاربری، نقوش به‌کار رفته بر روی این ظروف به دست بیاوریم. داده‌های این پژوهش بر اساس کاوش‌های باستان‌شناسی جمع‌آوری و مورد پژوهش قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد رایج‌ترین گونه ظروف فلزی مکشوفه از این منطقه شامل؛ کاسه‌، پیاله، جام، تنگ و بشقاب بوده است. این ظروف علاوه بر کاربری روزمره، نشان دهنده‌ی نوعی جایگاه اجتماعی و سیاسی صاحبان آن و در مواردی به‌ عنوان ذخیره، سرمایه در مناسبات تجاری است. این ظروف عمدتاً به شیوه ریخته‌گری و شیوه چکش‌کاری ساخته شده‌اند. اکثر ظروف مکشوفه بدون نقش هستند ولی برخی از ظروف دارای نقوش جانوری، پرندگان، انسانی و هندسی هستند.

مشاهده مقاله

بازآفرینی حماسه در تاریخ؛ الگوبرداری بهرام چوبینه از روایت اسطوره آرش کمانگیر

علی اکبر مسگر؛ سارا اخروی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 15 فروردین 1403

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.373773.143254

چکیده

داده ها و گزارش های تاریخی این قابلیت را دارند تا با مفاد اساطیری و حماسی تطبیق و اینهمان شوند. پدید آمدن شرایط خاص در تاریخ و مشابهت آن با شرایط حماسی یا اساطیری منجر به بازآفرینی شخصیت های تاریخی با الگوهای ... بیشتر داده ها و گزارش های تاریخی این قابلیت را دارند تا با مفاد اساطیری و حماسی تطبیق و اینهمان شوند. پدید آمدن شرایط خاص در تاریخ و مشابهت آن با شرایط حماسی یا اساطیری منجر به بازآفرینی شخصیت های تاریخی با الگوهای حماسی می شود. به مخاطره افتادن کیان ایرانشهر در روایت ملی مهم ترین زمینه برای پیدایش پهلوانانی است که از حیثیت ایران زمین پاسداری می کنند. حمله ی تورانیان به ایران منتهی به نبردهای دیرپایی می شود که در این کارزارها پهلوانان ایران با جانفشانی های گوناگون از مرز و سرزمین و شهریاری ایران محافظت می کنند. در واقع روایت شرق مهاجم و ظهور حماسه ها و در پی آن درخشش پهلوانان، مهم ترین پیرنگ روایات ملی ایران است. همین طرح و الگو عینا از اواسط شهریاری ساسانی به بعد که هنگامه حمله ی ترکان و هون ها به ایرانشهر است تکرار می شود. در این دوره بهرام چوبین به مثابه پهلوانی با دشمن شرقی در می آویزد و در تلاش است تا کیان ایران را حراست کند. به نظر می رسد اسطوره آرش که از قضا ریشه ای از دودمان مهران (همتبار با آرش کمانگیر) دارد به عنوان اسوه و الگوی بهرام چوبین از حماسه در اواخر عصر ساسانی کانونیت یافته و مورد بهره برداری قرار می گیرد. در این پژوهش برآنیم تا با روش توصیفی و تحلیلی فرضیه الگو بودگی روایت اساطیری آرش کمانگیر برای بهرام چوبینه را به آزمون بگذاریم.

مشاهده مقاله

قلعه‌های پهنۀ جغرافیایی جوین و جغتای در دوران اسلامی؛ گونه‌شناسی، چشم‌انداز و نقش اجتماعی

آزیتا میرزایی؛ حمید فدایی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 شهریور 1403

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.373280.143253

چکیده

قلعه‌ یکی از گونه‌های معماری است که به دلیل محصور بودن ضامن امنیت جامعۀ انسانی مستقر در آن بوده است. اگرچه تامین امنیت عامل اصلی وجودی قلعه‌ها بوده اما پویایی جوامع انسانی به تدریج بر ماهیت آنها تاثیر ... بیشتر قلعه‌ یکی از گونه‌های معماری است که به دلیل محصور بودن ضامن امنیت جامعۀ انسانی مستقر در آن بوده است. اگرچه تامین امنیت عامل اصلی وجودی قلعه‌ها بوده اما پویایی جوامع انسانی به تدریج بر ماهیت آنها تاثیر گذاشت و تبدیل به نمود مادّی یا جلوه‌ای از شرایط سیاسی اجتماعی حاکم در زمان حیات خود گردیدند. با شکل‌گیری حکومت‌ها، قلعه‌ها محل اقامت نخبگان سیاسی و نظامی شدند و بر حسب نوع کارکردشان مدیریت بخشی از جامعۀ پیرامون خود را بر عهده داشتند. در سال 1399 خورشیدی بررسی باستان‌شناختی در دو شهرستان جوین و جغتای در بخش شمال غربی استان خراسان رضوی انجام شد. حاصل این جستجوی میدانی شناسایی شانزده قلعه و تپه‌قلعه بود که تا پیش از این معرفی و مطالعه نشده بودند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی سعی شده به پرسش‌هایی در خصوص گونه‌شناسی، نقش چشم‌انداز در تعیین کارکرد و در آخر جایگاه اجتماعی قلعه‌ها پاسخ داده شود. در این پژوهش علاوه بر مطالعات میدانی و مستندنگاریِ کامل شواهدِ معماری و یافته‌های سطحی،از علوم میان رشته‌ای چون سنجش از راه دور، پایش محیطی منطقه‌ با پهپاد نیز انجام شد. همچنین در بخش اسنادی از منابع تاریخی و معماری مرتبط با مبحث استفاده گردید. رهاورد این پژوهش شناسایی و معرفی چهار گونۀ متفاوت قلعه دشتی و دو گونه قلعه کوهستانی در منطقه است که هر یک بر اساس الگوی کالبدی دارای ویژگی‌ها، کارکرد و نقش اجتماعی خاص خود هستند. از لحاظ گاهنگاری این قلعه‌ها متعلق به دوران اسلامی می‌باشندو در بازۀ زمانی ایلخانی تا قاجار قرار می‌گیرند.

مشاهده مقاله

جابجایی دارالملک هرموز به جزیرۀ جرون و تاثیر آن بر شکل گیری شبکه راههای مناطق شمال خلیج فارس

کاظم امیدی؛ طیبه رحیمی؛ مهران رضایی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jarcs.2025.382216.143296

چکیده

جابجایی مرکز سیاسی و اداری ملوک هرموز، از هرموز ساحلی به جزیرۀ جرون، یکی از حوادث تاثیرگذار در تحولات سیاسی و اقتصادی خلیج فارس طی اواخر قرن هفتم هجری بود. جابجایی، موقعیّت جدیدی را برای امور حمل و نقل ... بیشتر جابجایی مرکز سیاسی و اداری ملوک هرموز، از هرموز ساحلی به جزیرۀ جرون، یکی از حوادث تاثیرگذار در تحولات سیاسی و اقتصادی خلیج فارس طی اواخر قرن هفتم هجری بود. جابجایی، موقعیّت جدیدی را برای امور حمل و نقل کالاها و در نتیجه مسیرهای بازرگانی به وجود آورد. هرموز ساحلی از طریق یک شاهراه اصلی به جیرفت و سپس به کرمان متصل می‌شد و این جاده تا قرن هشتم هجری مهمترین مسیر دسترسی کاروان‌های زمینی به بندر هرموز محسوب می‌شد. شواهد متعدد باستان-شناسی و تاریخی نشان می‌دهد که رفت و آمد در این مسیر طی قرن هشتم هجری به بعد به تدریج رو به افول گذاشت و به مسیری مکمل تبدیل شد. در عین حال، رونق راههای جدید نیز شرایط را برای رشد و رونق شهرها و سکونتگاهها فراهم نمود و باعث به وجود آمدن فضای جغرافیایی جمعیتی و اجتماعی جدیدی گردید. از آنجایی که مسالۀ تاثیر جابجایی کانون تجارت خلیج فارس و شکل‌گیری شبکه راههای شمال خلیج فارس در قرن هشتم هجری و تاثیرات آن بر رونق و آبادی سکونتگاهها و آبادیها مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است، مقاله حاضر برآن است با تحقیق میدانی و بهره‌گیری از منابع تاریخی، موضوع جابجایی کانون تجارت از هرموز ساحلی به جزیره جرون و چگونگی شکل‌گیری شبکه راههای شمال خلیج فارس در قرن هشتم هجری را مورد تحقیق قرار دهد که در این راستا فرضیۀ «منحنی رونق و افول شهرها و آبادیهای شمال خلیج فارس، تابعی از متغیّر شبکه راهها و جابجایی مراکز تجاری» نیز به کار گرفته شده است.

مشاهده مقاله

تحلیل کنام‌سازی و الگوی استقرار محوطه‌های باستانی در شمال‌غرب فلات‌مرکزی (زیرحوضۀ آبخیز قزوین) طی دوره‌های نوسنگی، مس‌و‌سنگ انتقالی و مس‌و‌سنگ، در ارتباط با عوامل طبیعی

محمد محسن ذنوبی؛ حسن فاضلی نشلی؛ حسن درخشی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 5-36

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.386117.143319

چکیده

طی دوره‌های باستانی، شرایط جغرافیایی و عوامل طبیعی، تأثیر بسزایی در شکل‌گیری محوطه‌های باستانی، رونق و افول آن‌ها و همچنین الگوی استقرار محوطه‌ها داشته است. آنچه در این پژوهش مورد بررسی قرار می‌گیرد، ... بیشتر طی دوره‌های باستانی، شرایط جغرافیایی و عوامل طبیعی، تأثیر بسزایی در شکل‌گیری محوطه‌های باستانی، رونق و افول آن‌ها و همچنین الگوی استقرار محوطه‌ها داشته است. آنچه در این پژوهش مورد بررسی قرار می‌گیرد، کنام‌سازی گروه‌های انسانی در بخش شمال‌غربی فلات‌مرکزی (زیرحوضۀ آبخیز قزوین) و الگوی استقرارگاه‌ها از آغاز دورۀ نوسنگی جدید تا پایان دورۀ مس‌و‌سنگ، باتوجه به ویژگی‌های ژئومورفولوژیک و ارتفاعی، شبکه‌های زهکشی و تحولات اقلیمی می‌باشد. بدین جهت، در ابتدا، با استفاده از مدل ارتفاع رقومی 30 متر و نرم‌افزار Arc GIS، زیرحوضۀ آبخیز قزوین مشخص گردید و با استفاده از همین نرم‌افزار، نقشه‌های ژئومورفولوژی، ارتفاع، فاصله از آبراهه و رده‌بندی آبراهه‌ها (شبکۀ زهکشی) تهیه شد؛ سپس موقعیت محوطه‌های باستانی این سه دوره در ارتباط با این عوامل ذکر شده، مورد بررسی و سنجش قرار گرفت. در ادامه به‌منظور افزایش معنای اطلاعات به‌دست آمده از بررسی ارتباط نقاط باستانی با عوامل موردنظر، این نتایج در ارتباط با ویژگی‌هایی اقلیمی و تحولات آن طی سه دورۀ نوسنگی، مس‌و‌سنگ انتقالی و مس‌و‌سنگ نیز، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان‌داد که عوامل طبیعی مورد بررسی در این پژوهش، در ایجاد الگوی استقرار محوطه‌های باستانی زیرحوضۀ آبخیز قزوین و همچنین گسست‌ها و پیوست‌های استقراری، بسیار تأثیرگذار بوده‌اند.

الگوهای استقراری فرهنگ‌های پیش‌ازتاریخ غرب حوضۀ آبریز رود کرخه در دوران روستانشینی

رامین یشمی؛ فرشید ایروانی قدیم؛ رحمت عباس‌نژاد سرستی؛ بابک رفیعی علوی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 37-78

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.382436.143297

چکیده

بخش غربی حوضۀ آبریز رود کرخه که در غرب شوشان بزرگ قرار دارد، با دشت مرکزی شوشان همجوار است و بر یک بوم‌مرز دشتی-بیابانی انطباق دارد که از منابع زیست‌محیطی مانند مراتع و زمین‌های حاصلخیز حوضۀ آبریز رودخانۀ ... بیشتر بخش غربی حوضۀ آبریز رود کرخه که در غرب شوشان بزرگ قرار دارد، با دشت مرکزی شوشان همجوار است و بر یک بوم‌مرز دشتی-بیابانی انطباق دارد که از منابع زیست‌محیطی مانند مراتع و زمین‌های حاصلخیز حوضۀ آبریز رودخانۀ کرخه و شاخابه‌های جاری در آن برخوردار است و زیستگاه‌های دوران مختلف پیش‌ازتاریخ، تاریخی و اسلامی را دربر دارد. این پژوهش به بررسی داده‌های پایۀ زیست‌محیطی و باستان‌شناختی بخشی از این منطقه می‌پردازد که کرانۀ غربی رود کرخه را دربر گرفته است؛ مسئلۀ اصلی پژوهش بررسی الگوهای پراکندگی زیستگاه‏های دورۀ روستانشینی در این منطقه است که با ارائه تعریفی از آن‌ها، بازخوردهای پویایی‌ها و تغییرات چشم‌انداز را بر جوامع انسانی در دوران روستانشینی بررسی می‌کند. با سنجش الگوی استقراری هر دورۀ فرهنگی در این منطقه، برای تعریف ارائه‌شده از نظام استقراری منطقه مصداق‌های عینی ارائه می‌گردد. به این منظور، زیستگاه‌های باستانی شناسایی شده در واحدهای جغرافیایی منطقه از منظر وسعت و پراکندگی مواد فرهنگی سنجیده و نظام گاهنگاری آن‌ها پیشنهاد می‌شود. همچنین، با معرفی و سنجش ظرفیت‌های محیطی هر واحد، تلاش خواهد شد تا دانسته شود نظام مرکزمحور برای زیستگاه‌های هر دورۀ شناسایی شده قابل تعریف است، یا الگوی شکل‌گیری زیستگاه‌های باستانی در این منطقه از چنین سازوکاری تبعیت نمی‌کند. پژوهش حاضر، محوطه‌های قابل دوران روستانشینی را که همچنان در چشم‌انداز منطقۀ مورد پژوهش باقی مانده‌اند، مستند ساخته است. پس از آن، براساس وضعیت فعلی چشم‌انداز و بازسازی بخشی از آن به نسبت وضعیت بازۀ زمانی موردنظر، به بررسی تأثیر تغییرات چشم‌انداز بر نظام استقراری منطقه پرداخته است.

مطالعه و تحلیل دورۀ مس‌و‌سنگ دشت مغان براساس داده‌های باستان‌شناختی یاتاق‌تپه‌سی*

علی کریمی کیا؛ رضا رضالو؛ اکبر عابدی؛ اردشیر جوانمردزاده

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 79-104

https://doi.org/10.22059/jarcs.2021.319501.142989

چکیده

رودخانۀ ارس و سایر رودهای منطقۀ مغان ازلحاظ شکل‌گیری محوطه‌های پیش‌از‌تاریخی نقش مهمی‌ را ایفا کرده، گرچه دشت مغان تاکنون از نظر فعالیت‌های باستان‌شناختی چندان موردتوجه نبوده است، درحالی‌که فعالیت‌های ... بیشتر رودخانۀ ارس و سایر رودهای منطقۀ مغان ازلحاظ شکل‌گیری محوطه‌های پیش‌از‌تاریخی نقش مهمی‌ را ایفا کرده، گرچه دشت مغان تاکنون از نظر فعالیت‌های باستان‌شناختی چندان موردتوجه نبوده است، درحالی‌که فعالیت‌های گستردۀ علمی در حوضۀ دریاچۀ ارومیه انجام یافته و دشت مغان از این‌نظر مغفول مانده است. محوطۀ یاتاق‌تپه‌سی از محوطه‌های باستانی گِرمی مغان می‌باشد که مورد پژوهش علمی قرارگرفته است. هدف اصلی پژوهش، معرفی سنت‌های سفالی و مشخص ساختن توالی گاهنگاری منطقۀ موردمطالعه است. برای دستیابی به مطالعات دقیق‌تر ارتباطات فرهنگی با سایر مناطق و روشن شدن جدول گاهنگاری در منطقۀ موردمطالعه در دورۀ مس‌وسنگ، پرسش‌های پیشِ‌رو مطرح می‌گردد؛ برحسب مطالعۀ داده‌های فرهنگی، ازجمله داده‌های سفالی، محوطۀ یاتاق‌تپه‌سی مربوط به کدام دوره / دوره‌های فرهنگی است؟ باتوجه به داده‌های باستان‌شناختی به‌دست آمده، محوطۀ یاتاق‌تپه‌سی بیشتر با کدام مناطق جغرافیایی ارتباطات فرهنگی دارد؟ مطالعات انجام یافته، ارتباطات و اشتراکات فرهنگی با سایر مناطق شمال‌غرب ایران علی‌الخصوص با منطقۀ قره‌داغ و حوضۀ دریاچۀ ارومیه و قفقاز‌جنوبی را در دورۀ مس‌وسنگ نشان می‌دهد. نگارش پیشِ‌رو، با روش میدانی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی صورت می‌گیرد. به‌عنوان نتیجۀ نهایی و باتوجه به‌ویژه‌گی‌هایی سفالی و سایر داده‌های فرهنگی می‌توان به پیوستگی‌های فرهنگی با سایر مناطق شمال‌غرب‌‌ و جایگاه و اهمیت آن در تبیین جدول گاهنگاری شمال‌غرب ایران اشاره کرد و ازلحاظ گاهنگاری، تاریخی برابر با 3700/3600-4500پ.م. را شامل می‌شود.

ارزیابی تحلیلی سنت تدفینی تهی‌گور در شرق ایران: مطالعۀ موردی محوطه‌های شهرسوخته، شهداد (خبیص) و خنامان

حسن باصفا؛ محمدصادق داوری؛ نصیر اسکندری

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 129-144

https://doi.org/10.22059/jarcs.2023.342386.143111

چکیده

شناخت شیوه‌های تدفین و تفسیر گورنهاده‌ها، تبلور فرهنگ و بازتابی از عقاید بشری نسبت به جهان دیگر، آداب‌ورسوم، باورهای مذهبی و همچنین ساختارها و پیچیدگی‌های اجتماعی است. با ظهور مراکز شهری و گسترش آن‌ها ... بیشتر شناخت شیوه‌های تدفین و تفسیر گورنهاده‌ها، تبلور فرهنگ و بازتابی از عقاید بشری نسبت به جهان دیگر، آداب‌ورسوم، باورهای مذهبی و همچنین ساختارها و پیچیدگی‌های اجتماعی است. با ظهور مراکز شهری و گسترش آن‌ها در دورۀ مفرغ قدیم و میانی سبب شکل‌گیری ارتباطات تجاری گسترده و برهم‌کنش‌های فرهنگی ویژه‌ای میان مهم‌ترین کانون‌های فرهنگی جنوب و شمال‌شرق و آسیای میانه می‌شود که پس از آن در دورۀ مفرغ جدید با ظهور فرهنگ بلخ-مرو/خراسان بزرگ نیز ادامه می‌یابد. در این دوره سنت‌های تدفینی ویژه‌ای شکل‌گرفته که مهم‌ترین آن تهی‌گور است و درک کلی منشأ تهی‌گورها از اهداف اصلی پژوهش حاضر نیز محسوب می‌شود. آن‌ها گوری‌اند که فاقد بقایای اسکلت متوفی بوده و احتمالاً کارکرد یادمانی داشته یا تنها یک سنتی تدفینی‌اند. شکل‌گیری این سنت از دورۀ مفرغ قدیم در جنوب‌شرق و در گورستان‌های شهرسوخته، شهداد و خنامان گزارش شده و در دوره‌های بعد، یعنی مفرغ میانی و جدید به‌عنوان پدیده‌ای فراگیر در نیمۀ شرقی ایران و آسیای میانه مطرح می‌شود؛ در این راستا پرسش اصلی پژوهش، چرایی و چگونگی این موضوع و مکانیزم‌های انتشار این سنت است که حجم و تعداد تهی‌گورهای کاوش شده در مناطق فرهنگی متعدد و گاهنگاری‌های ارائه شده برای آن‌ها به تحلیل موضوع کمک می‌کند. فرض کلی بر این منطق استوار است که باتوجه ‌به بررسی کمی و گاه‌شناختی جامعۀ آماری منشأ اصلی این سنت یا شیوۀ تدفینی به منطقۀ جنوب‌شرق ایران و مشخصاً دورۀ مفرغ قدیم در محوطۀ شهرسوخته سیستان و گورستان الف شهداد نسبت داده می‌شود. این سنت سپس در دورۀ مفرغ میانی در گورستان ب و ج شهداد و خنامان کرمان رواج یافته و درنهایت در راستای ارتباطات فرهنگی، جابه‌جایی مردم و اندیشه‌های مکانیزم شبکه‌های ارتباطی، تجارت‌های غیرمستقیم و پیشه‌وران کوچ‌رو، به‌صورت فراگیر در مناطق میانۀ آسیا در دورۀ مفرغ جدید، انتشار پیدا کرده است.

مقایسۀ تطبیقی ابزار نساجی و پارچه‌های باستان‌شناسی عصر مفرغ (شهرسوخته) با نمونه‌های مشابه امروزی

هاله هلالی اصفهانی؛ سید منصور سید سجادی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 145-172

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.360834.143216

چکیده

شهرسوخته با حجم انبوهی از داده‌های فرهنگی، از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای نسبت به دیگر محوطه‌های هزارۀ سوم پیش‌ازمیلاد در فلات ایران برخوردار است؛ چراکه فراوانی آثار به‌دست آمده از آن، منابع مطالعاتی ... بیشتر شهرسوخته با حجم انبوهی از داده‌های فرهنگی، از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای نسبت به دیگر محوطه‌های هزارۀ سوم پیش‌ازمیلاد در فلات ایران برخوردار است؛ چراکه فراوانی آثار به‌دست آمده از آن، منابع مطالعاتی مناسبی در بررسی عملکرد و ذهنیت انسان این هزاره از رویارویی با مسائل متعددی در تولید صنایع گوناگون چون نساجی دارد که انسان امروزی با آن مواجه است. یکی از راه‌های اثبات این مدعا، از بررسی انواع پارچه‌های به‌دست آمده از این محوطه می‌باشد که با دربرداشتن انواع الیاف و تکنیک‌های بافت پارچه، به‌همراه ابزار به‌دست آمده از این فرآیند، بازگویِ اشراف آنان در برخورد با عملکرد خلاقانه در استفاده از ابزار و نحوۀ تولید پارچه است. بررسی ابزارهای به‌دست آمده و داده‌های مرتبط با این ابزارها، همچون پارچه‌های شهرسوخته، کمک شایانی در شناخت بخشی از فرهنگ این مردم در هزارۀ سوم پیش‌ازمیلاد می‌کند؛ پژوهش میدانی حاضر نیز با رویکردی توصیفی-تطبیقی، شاخص‌ترین نمونۀ پارچه‌های بافته شده با انواع تکنیک‌های بافت را به کمک تصاویر ریخت‌شناسی (مورفولوژیکی)، جداول و نمودارها، همراه مقایسۀ تطبیقی آن‌ها به‌لحاظ ظاهری و کاربرد صحیح با ابزار به‌دست آمده و سپس، نمونه‌های مشابه امروزی، مورد بررسی، توصیف و تطبیق قرار می‌دهد که در بازگویی هرچه روشن‌تر از ترسیم بخشی از زندگی روزمرۀ انسان عصر مفرغ، به‌عنوان هنرمند-صنعتگر، درحوزۀ صنعت نساجی، بازشناسی فضای آن دورۀ زمانی را احیاء می‌کند.

پژوهشی در آئین زرتشتی دورۀ ساسانی در سواحل خلیج‌فارس مطالعۀ موردی: مُهر نویافته از بردستان، بندر دیر، استان بوشهر

حسین توفیقیان؛ فریبا شریفیان؛ کتایون فکری پور

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 261-277

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.364329.143228

چکیده

در دورۀ ساسانی به‌واسطۀ رونق دین زرتشت، بناهای مذهبی به‌صورت آتشکده‌های چهارتاقی ساخته می‌شد. این آتشکده‌ها در برگیرندۀ فضاهای چهارتاقی گنبددار و گاهی دارای رواق پیرامون بود که در بخش میانی بنا یک ... بیشتر در دورۀ ساسانی به‌واسطۀ رونق دین زرتشت، بناهای مذهبی به‌صورت آتشکده‌های چهارتاقی ساخته می‌شد. این آتشکده‌ها در برگیرندۀ فضاهای چهارتاقی گنبددار و گاهی دارای رواق پیرامون بود که در بخش میانی بنا یک پایه‌آتشدان تعبیه شده بود. آتش این آتشکده‌ها براساس رتبه و اهمیت شامل آتش بهرام، آتش آدران، آتش دادگاه و سپس آتش‌های خانگی و شخصی بود. باوجود مطالعات گسترده در سایر نقاط ایران، مطالعات اندکی درخصوص مظاهر آئین دین زرتشت شامل ساختار آتشکده‌ها و آتشدان‌های سواحل خلیج‌فارس و تعیین نوع و اهمیت آتش فروزان در آن‌ها صورت پذیرفته است. در سواحل شمالی خلیج‌فارس که بخش جنوبی حوزۀ مطالعاتی فارس محسوب می‌شود تنها دو آتشکدۀ محمدآباد برازجان و آتشکدۀ کناری شناسایی و معرفی شده‌اند؛ همچنین تعدادی پایه‌های آتشدان در: تل شهید، قلعه برازجان، امامزاده شاه‌نورالدین، کشتو و تعداد بیشتری در بردستان معرفی شده است. باوجود شناسایی این آثار، اطلاع چندانی درخصوص جایگاه و رتبۀ آتش فروزان در این مراکز دینی وجود ندارد. در این پژوهش ضمن اشاره مختصر به آتشکده‌ها و پایه‌آتشدان‌های مکشوفه در سواحل شمالی خلیج‌فارس (محدودۀ استان بوشهر)، مُهر کتیبه‌دار دورۀ ساسانی مشکوفه از بردستان که نشان‌دهندۀ آتش فروزان در آتشکده‌ای ایالتی در سطح آتشکدۀ آذر فرنبغ در این منطقه است، موردمطالعه قرار می‌گیرد. فراوانی پایه‌های آتشدان، بقایای چندین آتشکده و شناسایی این مُهر با کتیبۀ دورتادور و علامت حکومتی ساسانی در بخش میانی مُهر نشان‌دهندۀ مرکزیت بردستان در زرتشتی‌گری سواحل شمالی خلیج‌فارس در دورۀ ساسانی است. پژوهش حاضر با استفاده از اطلاعات به‌دست آمده از بررسی‌های باستان‌شناسی و کشفیات اتفاقی در سواحل شمالی خلیج‌فارس شکل‌گرفته و با بهره‌مندی از مطالعات کنابخانه‌ای تکمیل شده است.

بررسی کوچک‌ترین واحد پولی ساسانیان به همراه تحلیل نقوش و ضرابخانه‌های آن

حکیمه احمدی زاده شندی؛ رضا شعبانی؛ جواد هروی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 279-300

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.371446.143249

چکیده

در نظام مالی عصر ساسانی (651-224م.)، علاوه‌بر دو واحد پولی اصلی، یعنی دینار (طلا) و درهم (نقره)، واحدهای کم‌ارزش‌تر دیگری نیز در گردش بودند که به‌ویژه در بخش‌هایی از ایران در مبادلات اقتصادی مردم از اهمیت ... بیشتر در نظام مالی عصر ساسانی (651-224م.)، علاوه‌بر دو واحد پولی اصلی، یعنی دینار (طلا) و درهم (نقره)، واحدهای کم‌ارزش‌تر دیگری نیز در گردش بودند که به‌ویژه در بخش‌هایی از ایران در مبادلات اقتصادی مردم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بودند. این واحدهای کم‌ارزش‌تر که شامل اجناس نقره با وزن پایین، مس، برنج و مفرغ می‌شدند، نقش عمده‌ای در اقتصاد عمومی و مبادلات روزمره ایفا می‌کردند. بررسی این سکه‌های خرد، علاوه‌بر نشان‌دادن نوع مواد اولیۀ آن‌ها، به کشف نقوش و نمادهایی خاص نیز منجر می‌شود که در هیچ‌کدام از سکه‌های طلا و نقره ساسانی مشاهده نمی‌شود. نکتۀ جالب‌توجه در این سکه‌ها، درج نقوش و نمادهایی ویژه است که به‌هیچ‌وجه بر دینارها و درهم‌ها به‌کار برده نمی‌شد؛ نقوشی بزرگ از خورشید و ماه و ستاره و آتشدانی افروخته در روی سکه که بی‌شک نماد یک موضوع و باور خاص هستند. می‌دانیم که خورشید و ماه که بر پایۀ اوستا از ایزدان زردشتی هستند با بررسی مسکوکات خُرد مانند پشیز و مطالعۀ متون پهلوی ساسانی و کتاب دینی اوستا که مملو از به تصویر کشیدن نمادهای دینی است؛ و همچنین تحلیل رویدادهای تاریخی و شاهان مختلف عصر ساسانی، می‌توان به این نتیجه رسید که این نقوش درحقیقت نشانگر عقاید و باورهای دینی مردم آن دوران بوده‌اند. در این‌میان، تنها نقوش نمادین نیستند که اهمیت دارند، بلکه نام ضرابخانه‌هایی که این سکه‌ها در آن‌ها ضرب می‌شدند نیز در این مطالعه مهم به‌شمار می‌آیند. ‌افزون‌بر این، سکه‌های پشیز موزۀ ملک نیز به‌عنوان نمونه‌های مهم درنظر گرفته شده‌اند؛ لذا در این پژوهش قصد آن دارد تا به بررسی جامع تمامی این نقوش و نمادها، همچنین معرفی ضرابخانه‌ها و کارکرد آن‌ها در دورۀ ساسانی پرداخته و به تحلیل ارتباط آن‌ها با باورهای دینی و فرهنگی این دوره را ارائه دهد.

بررسی اصالت بشقاب سیمین با نقش قوچ در گنجینۀ ساری

سامان سورتیجی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 301-326

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.380698.143285

چکیده

همکاری و هم‌سویی نقاشان، فلزگران و قلم‌زنان ماهر دورۀ ساسانی موجب گردید تا شاهکار آنان در زمرۀ اشیاء شاخص و منحصربه‌فرد گنجینه‌ها و مجموعه‌های شخصی در سراسر دنیا قرار گیرد؛ به‌خصوص آن‌دسته از ظروف ... بیشتر همکاری و هم‌سویی نقاشان، فلزگران و قلم‌زنان ماهر دورۀ ساسانی موجب گردید تا شاهکار آنان در زمرۀ اشیاء شاخص و منحصربه‌فرد گنجینه‌ها و مجموعه‌های شخصی در سراسر دنیا قرار گیرد؛ به‌خصوص آن‌دسته از ظروف سیمینی که با به‌کارگیری از فنونی متنوع، همچون: تراش‌کاری، قلم‌زنی، کنده‌کاری، برجسته‌کاری، ریخته‌گری، الصاق قطعات تزئینی و زراندود ساخته شده‌است. ازسویی توجه و علاقۀ قشری خاص به این‌دسته از آثار موجب گردید تا جاعلان اموال هنری فرصت را غنیمت شمرده و مصنوعات تقلبی خود را به سبک و سیاق آن‌ دوره تولید نمایند؛ بنابراین بایسته است، باتوجه به آمار بالای کشف اشیاء از سوداگران آثار فرهنگی-تاریخی، اموال ضبط‌شده از آنان را با نگاهی ژرف‌تر بررسی کرده، از اصالت آن‌ها مطمئن شویم. این پژوهش به مطالعۀ بشقاب سیمین با نقش قوچ که به سبک دورۀ ساسانی تولید‌ شده و از قاچاقچیان در استان مازندران به‌دست آمده ‌است، می‌پردازد؛ اثری که به‌عنوان شئ اصل در دفتر اموال گنجینۀ ساری ثبت شد؛ اما در بازبینی مجدد، اصالت آن توسط نگارنده مورد تردید قرار‌ گرفت، در روند انجام کارشناسی مجدد، بشقابی که فرد جاعل از روی آن الگوبرداری نمود، شناسایی و مراحل بررسی اصالت آن در پژوهش حاضر ارائه گردید. این جستار ضمن اشاره به شیوه‌های تشخیص اصالت بشقاب‌ گنجینۀ ساری، به معرفی نقش‌مایه‌های بشقاب اصل دورۀ ساسانی که هنرمند آن را با الهام از طبیعت و زندگی انسان‌ها ساخته و الگوی فرد جاعل قرار گرفت، می‌پردازد. هنرمندی که توانست از روی تجربه و به شکل کاملاً ذهنی با حذف قرینه‌سازی و استفاده از نیروهای بصری ناشی از شکل و زمینه، مناسب‌ترین ترکیب‌بندی را در نقش زمینه پدید آورد. درنتیجۀ این مطالعات، اصالت بشقاب گنجینۀ ساری مردود اعلام گردیده و درنهایت این اثر به‌عنوان یک شئ جعلی در دفتر اموال مخزن ثبت گردید.

تجارت دریایی ایران و چین در سده‌های یک تا دهم هجری با تکیه‌بر سفال‌های مکشوفه از منطقۀ خلیج‌فارس

طیبه رحیمی؛ حسن کریمیان؛ کاظم امیدی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 327-354

https://doi.org/10.22059/jarcs.2023.364689.143229

چکیده

سابقۀ ارتباط ساکنان سرزمین‌های ایران و چین به شکل‌گیری امپراتوری‌های قدرتمند دو سرزمین و به‌مدت‌ها پیش از ظهور اسلام برمی‌گردد. به گواهی منابع مکتوب و مستندات باستان‌شناسانه، تجربۀ موفق ارتباطی ... بیشتر سابقۀ ارتباط ساکنان سرزمین‌های ایران و چین به شکل‌گیری امپراتوری‌های قدرتمند دو سرزمین و به‌مدت‌ها پیش از ظهور اسلام برمی‌گردد. به گواهی منابع مکتوب و مستندات باستان‌شناسانه، تجربۀ موفق ارتباطی دو سرزمین حتی متعاقب سقوط ساسانیان همچنان ادامه یافت. با تغییر پایتخت جهان اسلام به بغداد، باب جدیدی از مراودات دریایی آغاز و موجبات رونق مسیر دریایی و رشد بنادر خلیج‌فارس را فراهم ساخت. در این‌زمان، ارتباطات مستقیم و پیوسته‌ای با بنادر چین برقرار شد. گزارش‌های تاریخی سده‌های اولیه تا قرن 10ه‍.ق. اطلاعات قابل‌توجهی را از روند مراودات پر فراز و نشیب این دو سرزمین ارائه می‌دهند. روند مراودات نشان‌داده است که با تحولات تاریخی دو جانبه همسو بوده است؛ اما این موضوع تاکنون ازطریق مطالعات باستان‌شناسی که شواهد این ارتباطات را مستقیماً ازطریق بررسی یافته‌های مکشوفه از این منطقه دنبال می‌کند، مورد ارزیابی قرار نگرفته است؛ از این نظر فهم واقعی آن‌ها را دشوار می‌کند. باتوجه به این‌که مطالعات باستان‌شناسی با رویکردی مسئله محور یافته‌های فرهنگی را مورد بررسی قرار می‌دهد، به‌دنبال این موضوع هستیم که گاهنگاری یافته‌های سفالی تا چه میزان بر روند مراودات و نوسان آن تأکید دارند؟ در راستای پاسخ به این پرسش، از نتایج بررسی و مطالعات یافته‌های سفالی محوطه‌های باستانی این منطقه استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان‌داد؛ هر چند گزارش‌های تاریخی صراحتاً در پاره‌ای موارد بر لغو کامل مراودات یا غیرمستقیم بودن آن تأکید دارند، اما گاهنگاری یافته‌های سفالی منطقۀ خلیج‌فارس روندی مستمر را در واردات آن‌ها نشان می‌دهد و حاصل آن بر یکپارپگی اطلاعات، به‌ویژه دقت در گاهنگاری یافته‌های سفالی و مطالعه کمی آن‌ها تأکید دارد.

محوطۀ 089 چم‌شیر، استقرارگاهی از قرون میانی و متأخر اسلامی در حوزۀ زاگرس جنوبی

مجتبی صفری؛ هدایت اله کلواری جانکی؛ نرجس حیدری؛ جواد رجبی چشانی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 355-382

https://doi.org/10.22059/jarcs.2025.378929.143276

چکیده

هم‌زمان با آغاز پروژۀ سدسازی در منطقۀ چم‌شیر، فعالیت‌های باستان‌شناختی آن‌هم رنگ‌وبوی ویژه‌ای به خود گرفت. کشف محوطه‌های اسلامی از سده‌های میانی تا قرون متأخر به‌همراه سایر کشفیات، زمینۀ کاوش‌های ... بیشتر هم‌زمان با آغاز پروژۀ سدسازی در منطقۀ چم‌شیر، فعالیت‌های باستان‌شناختی آن‌هم رنگ‌وبوی ویژه‌ای به خود گرفت. کشف محوطه‌های اسلامی از سده‌های میانی تا قرون متأخر به‌همراه سایر کشفیات، زمینۀ کاوش‌های علمی منطقه را فراهم کرد. مطالعات انجام شده در منطقه، شرایط مطلوب جغرافیایی و وجود عارضه‌های طبیعی خاص مانند مسیر عبور رودخانۀ زهره و داشتن دامنه‌هایی سرسبز که در نیمۀ دوم سال جلوۀ بهتری را به محیط پیرامون می‌دهند، از علل اصلی سکونت در محوطۀ 089 و مکانی مطلوب برای جوامع کوچ‌رو با جابه‌جایی عمودی می‌دانند. شواهد باستان‌شناحتی به‌دست آمده از محوطۀ 089 چم‌شیر از کاوش با روش کانتکست، در سال 1401 ه‍.ش. (یافته‌های معماری و سفال‌) و تجزیه و تحلیل آن‌ها، بازتاب نوعی استقرار نیمه‌موقت متعلق به جامعه‌ای کوچ‌رو با شیوۀ معیشت مبتنی‌بر دامپروری به‌همراه کشاورزی دیم است. وجود بقایای معماری مرتبط با این سبک زندگی که شامل فضای سکونت انسان و محل نگه‌داری دام به‌همراه ساختارهای پیرامونی آن‌ها و یافته‌های سفالی‌ که باتوجه‌ به فرم، کیفیت ساخت و کاربرد احتمالی، ارتباط این مجموعه‌های معماری را با شیوۀ مذکور بیشتر تأیید می‌کنند، شواهدی از این سبک زندگی می‌باشند. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به دوره‌های سکونت، سبک زندگی رایج و آگاهی از برهمکنش‌های محوطه و جامعۀ پیرامونی آن با سایر مناطق، اقدام به مطالعۀ گونه‌شناختی و گاهنگاری مقایسه‌ای یافته‌های کاوش با سایر مناطق پیرامونی کرده که در راستای پاسخ‌گویی به پرسش‌هایی ازقبیل: چگونگی و نحوۀ ارتباطات در برهمکنش‌ها، چگونگی تاریخ‌گذاری یافته‌های فرهنگی منقول و غیرمنقول و... است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و انجام مطالعات تطبیقی صورت‌گرفت. محوطۀ ۰۸۹، شامل پنج واحد ساختمانی مجزا با ابعاد گسترده بود که دو واحد ساختمانی با ساختار معماری تقریباً یکسان در کاربرد مواد خام و شیوه ساخت از دل خاک نمایان شد. در این واحدهای معماری، انواع سفال‌های نوع استخر، سفال‌های منقوش بدون لعاب اسلامی، سفال لعاب‌دار و سفال‌های سادۀ دوران اسلامی مشابه نمونه‌های به‌دست آمده از منطقۀ فارس، خوزستان، کرمان و چهارمحال‌وبختیاری هم‌راستا با مطالعۀ واحدهای معماری منجر به گاهنگاری نسبی محوطه از قرون میانی تا سده‌های متأخر اسلامی گردید.

شناسایی فناوری و ساختار سلادن‌‌های به‌دست آمده از شهر گور؛ مطالعات باستان‌سنجی برپایۀ پرتو کاتودولومینسانس و باریکۀ سینکروترون

مجید منتظر ظهوری؛ رمی شاپولی؛ سید محمد امین امامی

دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1404، ، صفحه 383-406

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.363663.143227

چکیده

کاربرد روش‌های علمی و آزمایشگاهی بر پایۀ سنجش داده‌‌های رقومی و تحلیل تصاویر در مقیاس متفاوت جایگاه مناسبی را در مطالعات باستان‌‌شناسی ایجاد نموده است. استفاده از پرتوهای پرانرژی سینکروترون در راستای ... بیشتر کاربرد روش‌های علمی و آزمایشگاهی بر پایۀ سنجش داده‌‌های رقومی و تحلیل تصاویر در مقیاس متفاوت جایگاه مناسبی را در مطالعات باستان‌‌شناسی ایجاد نموده است. استفاده از پرتوهای پرانرژی سینکروترون در راستای شناسایی هرچه دقیق‌تر مواد تاریخی و فرهنگی و معمولاً به‌صورت غیرتخریبی و با دقت بسیار بالا به شناسایی هرچه بهتر مواد مورد بررسی در مقادیر بسیار جزئی کمک نموده است؛ همچنین مطالعۀ نمونه‌‌ها با پرتوهای کاتدی و ایجاد شاخصۀ لومینسانس در کانی‌‌های موجود در نمونه‌‌ها، می‌تواند به شناسایی هرچه بهتر ترکیب شیمیایی و تغییرات فازی در نمونه‌‌های تاریخی منجر گردد. پرتو‌‌های ایجاد شدۀ کاتدولومینسانس از ترکیبات بلورین موجود در نمونه‌‌های مطالعاتی باعث یافتن تحلیل‌‌های نوین کانی‌‌شناسی در راستای درک بهتری از فن‌آوری ساخت و منشأ یک مادۀ تاریخی می‌‌شود. در راستای بررسی و مطالعات باستان‌شناسی انجام‌شده در طی سال‌‌های 1392-1393ه‍.ش. در محدودۀ شهر گور تعداد قابل‌توجهی سفال سلادن و سفال‌‌های منقوش و دارای لعاب به‌دست آمده است. در این تحقیق تعداد 7قطعه از سفال‌های مکشوفه با استفاده از روش‌های مرسوم آزمایشگاهی و استفاده از باریکۀ پر انرژی اشعۀ ایکس تولید شده در سینکروترون و کاتدولومینسانس میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعات در راستای شناسایی خصوصیات شیمیایی این سلادن‌‌ها، نحوۀ ساخت آنان انجام گردید. در راستای این مطالعات مشخص گردید که این سفال‌ها از خاک رس کائولینی و در درجۀ حرارت حدود 1200درجۀ سانتی‌گراد و در دو مرحله پخته شده و از نسبت‌‌های مشخصی از مواد خام در ترکیب شیمیایی بدنه و لعاب آن‌ها استفاده شده است. این تناسب و نحوۀ پخت مواد دلیلی است بر انسجام و استحکام سلادن، که با درجۀ حرارت شکل‌‌گیری فازهای بلورین بین بدنه و لعاب همسانی دارد.

سفال پوک نوسنگی کاسپی در مقابل سفال جیتونی: تاریخ‌گذاری مطلق جدید از دوران نوسنگی باسفال شرق مازندران

رحمت عباس نژاد سرستی؛ سیدکمال اسدی اجایی؛ شیینگ ژو؛ هنگامه خیری ملکشاه

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 69-93

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.382716.143299

چکیده

پس از گذشت 70 سال هنوز اطلاعات بسیار اندکی درمورد دوره‌های فراپارینه‌سنگی، نوسنگی بدون‌سفال و نوسنگی باسفال در دشت‌های شرق مازندران داریم. روش‌های کاوش غیرقابل اعتماد، اعمال سلیقۀ شخصی در جمع‌آوری ... بیشتر پس از گذشت 70 سال هنوز اطلاعات بسیار اندکی درمورد دوره‌های فراپارینه‌سنگی، نوسنگی بدون‌سفال و نوسنگی باسفال در دشت‌های شرق مازندران داریم. روش‌های کاوش غیرقابل اعتماد، اعمال سلیقۀ شخصی در جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل‌های نامشخص ازجمله مسائلی است که در کاوش‌های کوون در غارهای هوتو و کمربند با آن مواجه هستیم. علاوه‌بر این، هیچ گزارش دقیقی از سفال غارها توسط کوون وجود ندارد. در سال‌های بعد نیز تنها اطلاعات کلی و چند تصویر و طرح توسط باستان‌شناسان منتشر شد که اگرچه مفید بود، اما کافی نبود. در دو دهۀ اخیر باوجود کاوش‌ها و بررسی‌های میدانی انجام‌شده، تلاشی برای معرفی سفال پوک نوسنگی کاسپی صورت نگرفته است. توق‌تپه و تپه ولیکی، واقع‌در دشت نکا، دو محوطۀ فرهنگ سفال پوک نوسنگی کاسپی هستند که بیش از 2500 قطعه متعلق به دورۀ نوسنگی از آن‌ها به‌دست آمده است. تجزیه و تحلیل این دو مجموعۀ سفال نوسنگی نیاز به تجدیدنظر در مفروضات ما درمورد گونۀ سفالی را نشان می‌دهد. تنوع در تولید و تزئین منعکس‌کنندۀ تولیدات خانگی است، اگرچه آن‌ها الگوی خاصی را در سطوح منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نشان می‌دهند. ما تصور می‌کنیم، درحالی‌که برخی محققین از این سفال با عنوان جیتونی/چخماقی یاد کرده‌اند، مقایسۀ آن‌ها با استفاده از تاریخ‌گذاری‌های مطلق جدید، احتمالاً داستان دیگری را بیان می‌کند. قطعات ارائه شده در این پژوهش را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد؛ منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، که اکثریت آن متعلق به نوع پوک نوسنگی کاسپی هستند. قدمت طوق‌تپه حاکی از آن است که لایه‌های نوسنگی باسفال مربوط به 5800-6250پ.م. است. درحالی‌که، تاریخ‌گذاری از هوتو نشان می‌دهد که این دوره در حدود 6400پ.م. و در تپه ولیکی حدود 6600پ.م. آغاز شده است. درنتیجه فرهنگ سفال پوک نوسنگی کاسپی در منطقۀ شرق مازندران درحال‌حاضر قدیمی‌ترین فرهنگ نوسنگی در شمال‌شرق ایران محسوب می‌شود.

گاهنگاری نسبی براساس طبقه‌بندی و گونه‌شناسی سفال دورۀ مس‌وسنگ تپه مرادآباد VIII دشت ارزوئیه (استان کرمان)

محبوبه ناصری طهرانی؛ فریبا موسی پور نگاری؛ مهدی مرتضوی

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 95-119

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.375042.143260

چکیده

دشت ارزوئیه یکی از مهم‌ترین بسترهای جغرافیایی بوده که استقرارهای پیش‌ازتاریخ (خصوصاً مس‌وسنگ) در جنوب‌غرب استان کرمان را دربر گرفته است. در این دشت کاوش‌های باستان‌شناسی محدودی در محوطه‌هایی مانند: ... بیشتر دشت ارزوئیه یکی از مهم‌ترین بسترهای جغرافیایی بوده که استقرارهای پیش‌ازتاریخ (خصوصاً مس‌وسنگ) در جنوب‌غرب استان کرمان را دربر گرفته است. در این دشت کاوش‌های باستان‌شناسی محدودی در محوطه‌هایی مانند: گزطویله، مرادآباد XII و وکیل‌آباد انجام‌شده، اما نتایجی از توالی استقرار در چند دورۀ فرهنگی مس‌وسنگ به‌دست نیامده است؛ لذا، لایه‌نگاری در تپۀ مرادآباد VIII که از مرتفع‌ترین تپه‌های دوران مس‌وسنگ در این منطقه است، با هدف گاهنگاری نسبی و تکمیل اطلاعات درخصوص استقرارهای دوران مس‌وسنگ و تداوم فرهنگ سفال این دوره در دشت ارزوئیه ضروری به‌نظر رسید. با توجه به ضخامت نهشته‌ها و سفال‌های پراکنده بر سطح تپۀ مرادآباد VIII وجود چند دورۀ فرهنگی متوالی، مطابق با فرهنگ سفال مس‌وسنگ یحیی انتظار می‌رفت. در این تحقیق که به روش مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای و رویکرد توصیفی-تحلیلی، انجام‌شده است، توالی فرهنگ سفال مس‌وسنگ در استقراری طولانی‌مدت آشکار شد و 60 لایۀ فرهنگی شناسایی و 2413 قطعه سفال به‌دست آمد که 918 قطعه قابل مطالعه، طراحی و گونه‌شناسی شدند.‌ نتایج نشان‌داد که تپۀ مرادآباد VIII در دوره‌های VI, VC, VB و VA یحیی (از مس‌وسنگ قدیم تا پایان مس‌وسنگ میانی) بدون‌وقفه مسکونی بوده و تاریخ نسبی 5600 تا 4200پ.م. برای آن پیشنهاد شد.

کاوش در سرچم، محوطه باستانی چند دوره ای در منطقه هورامان، استان کردستان، ایران

امیر ساعدموچشی؛ سیروان محمدی قصریان؛ ماساشی آبه؛ مرتضی زمانی دادانه؛ سلمان خسروی؛ سریه امیری؛ مرجان مشکور؛ محمدصدیق قربانی؛ فرانک بحرالعلومی؛ حسین داودی

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 151-181

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.373818.143256

چکیده

محوطۀ باستانی سرچم در جنوب‌غربی استان کردستان (منطقۀ هورامان) در غرب ایران واقع‌شده است. این محوطه به‌عنوان بخشی از پروژۀ نجات‌بخشی باستان‌شناسی سد داریان (DDASP) در سال 1394ه‍.ش. کاوش شد و یک محوطۀ ... بیشتر محوطۀ باستانی سرچم در جنوب‌غربی استان کردستان (منطقۀ هورامان) در غرب ایران واقع‌شده است. این محوطه به‌عنوان بخشی از پروژۀ نجات‌بخشی باستان‌شناسی سد داریان (DDASP) در سال 1394ه‍.ش. کاوش شد و یک محوطۀ چند دوره‌ای با نهشته‌های چهار دورۀ باستان‌شناسی را نشان می‌دهد. هدف این پژوهش، ارائه یافته‌های حاصل از کاوش و معرفی دوره‌های مختلف شناسایی شده آن است. توالی فرهنگی محوطه شامل دورۀ مس‌وسنگ میانی (مرحلۀ سه‌گابی)، عصر مفرغ میانی و جدید و عصر اشکانی/ساسانی است. سفال‌های دورۀ مس‌وسنگ میانی به‌دست آمده از محوطۀ سرچم با سفال‌های دورۀ سه‌گابی منطقۀ زاگرس‌مرکزی؛ و به‌همین ترتیب سفال‌های دورۀ مفرغ با منطقۀ شمال‌غرب ایران، آناتولی و نیز با نمونه‌های فاز پایانی گودین III دارای تشابه است. کاوش در محوطۀ سرچم برای نخستین‌بار داده‌هایی از دورۀ میانه و جدید عصر مفرغ در استان کردستان را آشکار ساخت. سفال‌های به‌دست آمده دال‌بر این است که برخی از ظروف خاکستری که قبلاً به دورۀ آهن I نسبت داده می‌شد، از عصر مفرغ منشأ گرفته است. لایۀ فوقانی این محوطه، هرچند تا حد زیادی آشفته بود، دارای سفال‌هایی از دوران اشکانی/ساسانی است. این مطالعه بر اهمیت باستان‌شناختی سرچم تأکید و به درک تاریخ فرهنگی منطقه کمک می‌کند.

کوزه‌های نوک اژدری‌شکل ایران: بسترهای کشف باستان شناسی و منشأ پوشش قیری آن

یاکوب کونان؛ محمد اسماعیل اسمعیلی جلودار؛ میخاییل انگل؛ آلکس زومبرگ؛ مهدی آذریان؛ جبرئیل نوکنده

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 269-307

https://doi.org/10.22059/jarcs.2025.380179.143282

چکیده

یکی از مهم‌ترین سفال‌های مورداستفاده در تجارت دریایی خلیج‌فارس (خاورمیانه) با بخش بزرگی از جهانِ ‌باستان، ازجمله خلیج‌فارس، دریای عمان، اقیانوس هند، سریلانکا و درنهایت کشور تایلند (محمولۀ کشتی سورینام)، ... بیشتر یکی از مهم‌ترین سفال‌های مورداستفاده در تجارت دریایی خلیج‌فارس (خاورمیانه) با بخش بزرگی از جهانِ ‌باستان، ازجمله خلیج‌فارس، دریای عمان، اقیانوس هند، سریلانکا و درنهایت کشور تایلند (محمولۀ کشتی سورینام)، کوزۀ سفالی به‌نام سفالِ نوک اژدری‌شکل یا کوزۀ ذخیرۀ آذوقه است. اگرچه قدمت این نوع سفال را بیشتر محققین به دورۀ ساسانی منتسب می‌دانند، اما از دورۀ اشکانی تا صدر اسلام از این نوع خمره در تجارت دریایی و تدفین استفاده می‌شده است. مهم‌ترین ویژگی این نوع کوزه‌ها، پوشش قیر روی سطح داخلی آن است. تاکنون باستان‌شناسان موفق به یافتن کوره‌ای برای تولید این نوع سفال نشده‌اند؛ بنابراین اطلاع از محل تولید سفال و معدن قیر به‌کار رفته در آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش با استفاده از روش مطالعات آزمایشگاهی ژئوشیمیایی و مطالعۀ تطبیقی، نمونه‌های قیر برداشت‌شده از سفال نوک‌اژدری شکلِ جنوب و جنوب‌غرب ایران موردمطالعه و آزمایش قرار گرفت. در این تحقیق 15 قطعه سفال با پوشش قیر متعلق به کاوش‌های باستان‌شناسی بنادر سیراف و ماهروبان در سواحل خلیج‌فارس (جنوب ایران) مربوط به دورۀ ساسانی و اسلامی و نمونه‌هایی از منطقۀ شوش و شوشتر از دوران اشکانی و ساسانی برای برداشت قیر انتخاب شد. نمونۀ محوطۀ شوش از موزۀ ملی ایران و متعلق به کاوش‌های باستان‌شناسی منطقۀ شوش، نمونۀ ایوان‌کرخه مربوط به منطقۀ دزفول و نمونۀ منطقۀ دستوا نیز از منطقۀ شوشتر است. تمامی نمونه‌های قیر با هدف تعیین منشأ قیر در آزمایشگاه‌های تخصصی آن در اروپا و آمریکا مورد تجزیه و تحلیل ژئوشیمیایی قرار گرفت. نتیجۀ اصلی تحقیق استفاده از قیر چشمه‌های قیر استان‌های خوزستان، لرستان، ایلام و کرمانشاه را در سفال‌های موردمطالعه نشان می‌دهد. همچنین گاهنگاری نمونه‌ها با تکیه‌بر مستندات کاوش و بررسی باستان‌شناسی و مطالعات تطبیقی انجام و بازۀ زمانی شناسایی شده دورۀ الیمائی‌ها، اشکانیان، ساسانیان و صدر اسلام را نشان‌داد.

بررسی تحول شهر هرات در طول دورۀ ایلخانی برمبنای مطالعۀ تحولات در محور خیابان-مزار

شاهین گرکانی دشته؛ محمد مرتضایی

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 309-325

https://doi.org/10.22059/jarcs.2024.341280.143104

چکیده

خیابان-مزار به‌گونه‌ای از مجموعه‌سازی گفته می‌شود که در آن مقابر در دو سوی یک معبر استقرار می‌یافته‌اند. خیابان هرات نیز به‌عنوان گورستانی که مقابر در امتداد محور اصلی آن استقرار داشته‌اند، از نمونه‌های ... بیشتر خیابان-مزار به‌گونه‌ای از مجموعه‌سازی گفته می‌شود که در آن مقابر در دو سوی یک معبر استقرار می‌یافته‌اند. خیابان هرات نیز به‌عنوان گورستانی که مقابر در امتداد محور اصلی آن استقرار داشته‌اند، از نمونه‌های منحصربه‌فرد و کهن ساخت خیابان-مزار در منطقۀ خراسان بزرگ محسوب می‌شده است. این پژوهش با هدف بررسی روند تحولات اولیه در خیابان-مزار هرات، تطورات شهرسازی هرات را در طول دورۀ ایلخانان مغول مطالعه می‌کند و ضمن مقایسۀ آن با تحولات شهر تبریز، پایتخت ایلخانان، شباهت‌ها و تفاوت‌ها، میان تحولات این دو شهر را تحلیل کرده و درنهایت، تأثیراتی که این دگرگونی‌های شهری بر روند گسترش خیابان-مزار هرات داشته‌اند را مورد بررسی قرار می‌دهد. این پژوهش با روش تحلیلی-تاریخی صورت‌گرفته و نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که تحولات شهرسازی در هرات بسیار مشابه با تبریز بوده است؛ به‌گونه‌ای که در هرات نیز مانند تبریز، مغولان حومه‌های شهر را بسیار گسترش می‌دهند و در این حومه‌ها کاربری‌های تجاری و کوشک-باغ‌های اشرافی را مستقر می‌سازند. روند گسترش حومه‌های شهری در هرات به‌قدری گسترده است که در اواخر عهد مغول، حاکم هرات به تأسی از دیوار غازانی در تبریز، دیواری گسترده بر گرد شهر هرات احداث می‌کند تا تمام حومه‌های جدیدالتأسیس آن را دربر بگیرد. با احداث این دیوار، خیابان-مزار هرات به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم‌شده و عملاً کاربری قسمت جنوبی آن‌که در داخل محدودۀ دیوار قرار داشته از کاربری گورستانی تفکیک‌شده و به تعامل با کاربری‌های گوناگون در شهر هرات سوق پیدا می‌کند.

سکه‌شناسی ضرابخانۀ تبریز در دورۀ ایلخانی (با تأکید بر دورۀ هولاکو تا اولجایتو)

محرم باستانی؛ نعمت اله علی محمدی

دوره 16، شماره 2 ، آذر 1403، ، صفحه 327-357

https://doi.org/10.22059/jarcs.2025.337049.143315

چکیده

ضرابخانۀ تبریز یکی از ضرابخانه‌های بزرگ عصر ایلخانی است. تبریز از دورۀ هولاکو به‌طوری رسمی به‌عنوان مرکز حاکمیت سیاسی ایلخانان درنظر گرفته شده بود، این انتخاب درست یا نادرست موجب شد تا تعداد زیادی ... بیشتر ضرابخانۀ تبریز یکی از ضرابخانه‌های بزرگ عصر ایلخانی است. تبریز از دورۀ هولاکو به‌طوری رسمی به‌عنوان مرکز حاکمیت سیاسی ایلخانان درنظر گرفته شده بود، این انتخاب درست یا نادرست موجب شد تا تعداد زیادی از هنرمندان، دانشمندان، خطاطان، خوشنویسان، پیشه‌وران، صنعتگران و معماران، از سراسر مرزهای وسیع قلمرو ایلخانی از ماوراءالنهر تا آسیای صغیر از دشت‌های قبچاق و ماورای قفقاز تا سواحل دریای مدیترانه، از سواحل خلیج‌فارس تا منتهی‌الیه دریای عمان به‌سوی تبریز رهسپار شوند و تبریز این دوران را به یکی از بزرگ‌ترین مراکز مالی، سیاسی، علمی، نظامی و اجتماعی دنیای آن روز مبدل کـنند که با توجه به گزارش مورخان اوج این تحـولات و تغـییرات را می‌تواند در دورۀ غازان‌خان مشاهده کرد. با توجه به شهادت اسناد تاریخی، تبریز این دوران با توجه به بسترها- زمینه‌ها و شرایط جغرافیایی-سیاسی و اداری به درجه‌ای از رشد و تعالی رسید؛ به‌طوری‌که سیاحان و جهانگردان و سُفرای داخلی و خارجی ضمن بازدید از این شهر، توصیف بسیار جالبی از آن در آثار خود آوردݣݣه‌اند. به‌نظر می‌رسد با این انتخاب این شهر به‌عنوان مرکز حاکمیت سیاسی ایلخانان، برای سالیان متمادی همان‌طوری‌که از شواهد سکه‌شناسی برمی‌آید تبریز یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین ضرابخانه‌های ایران این عصر را در دل خود جای داده است. تغییراتی که در ادوار تاریخی در تمامی زمینه‌ها در شهر تبریز به‌وقوع پیوست، بخشی از این تغییرات در ساختار مالی آن -خاصه ضرب سکه‌ها- اتفاق افتاده است که بی‌شک بررسی این بخش از آثار سکه‌های ضرابخانۀ تبریز در تبیین برخی از تاریکی‌های تاریخ ایران تحت حاکمیت سیاسی ایلخانان بی‌تأثیر نیست؛ از این‌رو گفتار حاضر، درصدد است ضمن معرفی یکی از بزرگ‌ترین ضرابخانه‌های عصر ایلخانی، ویژگی‌ها، اختصاصات و ابتکارات این ضرابخانه را و برخی از ابعاد آن را به تصویر بکشد و با این پرسش، سکه‌های ضربی تبریز نسبت به سایر ضرابخانه‌های ایران از چه ویژگی‌هایی برخوردار است و چرایی و چگونگی برتری این ضرابخانه نسبت به سایر شهرهای ایران تحت تابعیت ایلـخانان را به چالـش بکـشد؟ بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که شهر تبریز به‌عنوان مرکز سیاسی ایلخانان در تمامی زمینه‌ها، شرایط، بسترهای لازم برای تبدیل‌شدن به یک بنگاه بزرگ مالی تحت نظارت ایلخان را داشته است و با پیشرفت تدریجی فکری مغول نیمه‌متمدن از یک جامعۀ ابتدایی و حرکت به‌سوی جامعۀ متمدن موجب شد تا تبریز با مرکزیت سیاسی آنان در جذب نیروهای خبره، هنرمند، با استعداد، دانشمندان، صنعتگران، حرف و پیشه‌های متعدد به‌تدریج رو به‌سوی تعالی و رشد ترقی گوی سبقت از سایر شهرهای ایران برُباید و در دورۀ پایانی حکومت ایلخانان در ایران -خاصه دورۀ اولجایتو و ابوسعید- به‌وضوح می‌توان دید که مغولان بیابان‌گرد با استفاده از نیروهای مستعد و اهل فن با مرزهای وسیع تحت تابعیت خود به چه جایگاه از رشد و تعالی در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، مالی، فرهنگی، معماری، هنر، کتابت، تذهیب، نقاشی، ضرب سکه و... رسیده‌اند. اهتمام گفتار حاضر تمرکز بر روی ویژگی‌ها و اختصاصات سکه‌های ضربی تبریز و چرایی و چگونگی تعالی و ترقی ضرابخانۀ تبریز بر سایر ضرابخانه‌های دیگر تبیین شده است.

دره شام و مسئله تساهل مذهبی ایلخانان مغول در شمال غرب ایران (جلفا)

ثریا افشاری؛ لیلی نیاکان؛ بهروز عمرانی؛ محمد مرتضایی

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 1-23

https://doi.org/10.22059/jarcs.2021.323475.143018

چکیده

کمیت و کیفیت پژوهش های باستان شناسی دوران اسلامی نشان می دهد که مطالعات هدفمند و دامنه دار جهت شناسایی آثار این دوره از منظر باستان شناسی دارای محدودیت مشهودی است و به همین دلیل دانش ... بیشتر کمیت و کیفیت پژوهش های باستان شناسی دوران اسلامی نشان می دهد که مطالعات هدفمند و دامنه دار جهت شناسایی آثار این دوره از منظر باستان شناسی دارای محدودیت مشهودی است و به همین دلیل دانش ما از این دوران بیشتر محدود به اطلاعات موجود در منابع مکـتوب تاریخـی است. در همین راستا در سال 1398 شمسی، با هدف شناسایی و مطالعۀ محوطه های دورۀ ایلخانی در حاشیۀ رود ارس یک فصل بررسی و شناسایی با تمرکز بر منطقه درۀ شام در شهرستان جلفا در مابین دو استان آذربایجان شرقی و غربی انجام شد که در نتیجۀ آن 53 اثر و محوطۀ باستانی شناسایی و ثبت شد (افشاری، 1398). موقعیت راهبردی و ژئوپولتیکی این منطقه با حوزه های پیرامونی خود چون قفقاز، ترکیه و آسیای مرکزی و نیز موقعیت ژئواکونومیکی آن به عنوان کریدورهای ارتباطی سبب شده که از هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره های متأخر فرهنگ های مختلفی در این محدوده شکل گیرد؛ به عبارت دیگر، عمده ترین عامل در روند شکل گیری استقرارهای این منطقه قرارگیری آن در مسیر راه های تجاری، ارتباطات آسان درون منطـقه ای و برون منطقه ای به‌ویژه در دورۀ ایلخانان مغول است که در روند تکاملی فرهنگ های درۀ شام نقش بسزایی داشته است. از سوی دیگر با توجه به اهمیت مذهبی این منطقه در دورۀ ایلخانان مغول که نشانگر تساهل و تسامح مذهبی آنان بر پایۀ سیاست‌گذاری‌های خارجی آنها بود؛ اطلاعات مفیدی از ساختار اجتماعی و مذهبی منطقه در ادوار مختلف فرهنگی به‌ویژه دورۀ ایلخانی به دست آمد؛ به عبارت دیگر بررسی های میدانی و تطابق آنها با متون تاریخی روشنگر این مطلب است که در دورۀ ایلخانان مغول سیاست آزادی مذهبی و فقدان تعصب دینی مغولان‌ که از آن توسط عده ای از پژوهشگران به تسامح و تساهل مذهبی دورۀ حاکمیت ایلخانان یاد می شود (مورگان، 1371؛ ترکمنی آذر، 1383) منتج از یکسری علل و عوامل پیدا و ناپیدا بود که در مجموع برآیندی از سیاست ورزی و سیاسی‌کاری ایشان در امر دین بود. جذب زنان مسیحی در دربار (بیانی، 1391)، انتخاب مشاوران و کارگزاران مسیحی، مراوده با تجار و مبلغان و کشیشان مسیحی و اهتمام عمومی در امور عموم مسیحیان ایران عصر ایلخانی جملگی برآمده از اقتضائات و ضرورت هایی بود که مناسبات داخلی و خارجی روزگار ایلخانان بر آن استوار بوده است. چنانکه با تغییر این مناسبات در اواخر حاکمیت ایلخانان، رویکرد مذهبی آنها بر اساس ضروریات سیاسی تغییر کرد

بررسی باستان شناسی بخش شاهیوندِ شهرستان چگنی، استان لرستان

محمد بهرامی

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 25-51

https://doi.org/10.22059/jarcs.2023.357444.143193

چکیده

شهرستان چگنی در نیمه غربی استان لرستان و حد فاصل شهرستان های خرمآباد در شرق و کوهدشت در غرب قرار دارد. این شهرستان پیش از پژوهش حاضر دو فصل مورد بررسی و شناسایی قرار گرفته بود. در راستای تکمیل مطالعات ... بیشتر شهرستان چگنی در نیمه غربی استان لرستان و حد فاصل شهرستان های خرمآباد در شرق و کوهدشت در غرب قرار دارد. این شهرستان پیش از پژوهش حاضر دو فصل مورد بررسی و شناسایی قرار گرفته بود. در راستای تکمیل مطالعات و بررسی های انجام شده در استان لرستان، در تابستان 1392 بخش شاهیوند در غرب شهرستان توسط نگارنده مورد بررسی قرار گرفت که در نتیجه آن 84 اثر فرهنگی شناسایی و معرفی گردید. بیشتر این آثار به دوره‌های پیش از تاریخ و تاریخی تعلق داشتند و تنها سه اثر مربوط به دوره اسلامی بودند. بر اساس نتایج این پژوهش، به احتمال شواهد آغازین از حضور انسان در بخش شاهیوند، مربوط به دوره پارینه سنگی قدیم است که شش محوطه استقراری از این دوره شناسایی گردید. از دوره های بعدی پارینه سنگی، شواهد اندک و پراکنده ای یافت شد. با این وجود، در دوره نوسنگی و هم زمان با شروع کشاورزی و گله داری، بخش شاهیوند مورد توجه جدی قرار می گیرد و مسیر کوچ دلفان به سیمره شکل می گیرد. پس از دورۀ نوسنگی، بخش شاهیوند تا دورۀ مس وسنگ میانه II در اواخر هزاره پنجم پ.م. خالی از سکونت بوده است. از این دوره تا پایان عصر مفرغ در نیمه هزاره دوم پ.م. دارای سکونت بوده است؛ اما بیشترین توجه به این منطقه بر اساس یافتههای باستانشناسی، مربوط به دورۀ اشکانی و ساسانی است که علاوه بر شواهد استقراری، سازه های معماری همچون بقایای دو پل بر روی رود کشکان و احداث مسیر سنگچین در تنگه گاشمار در شمال، تأکیدی بر اهمیت ارتباطی بخش شاهیوند در این دوران است

گونه‌شناسی و فناوری صنایع سنگی غار هوتو از دوران میان‌سنگی تا مس‌وسنگ: تأملی بر اقتصاد بو‌می‌ در تولید دست‌افزارهای سنگی در ناحیه کنار بوم دریای کاسپی

مژگان جایز؛ مجتبی صفری؛ ثنا قاسمی

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 53-86

https://doi.org/10.22059/jarcs.2023.357605.143194

چکیده

صنایع سنگی غارهای هوتو، کمربند، التپه و کمیشان، فراوان‌ترین یافته‌های حاصل از کاوش در این محوطه‌ها از دوران میان‎سنگی و نوسنگی هستند که با عنوان «میان‌سنگی کاسپی» شناخته می‌شوند. یکی از مهم‌ترین ... بیشتر صنایع سنگی غارهای هوتو، کمربند، التپه و کمیشان، فراوان‌ترین یافته‌های حاصل از کاوش در این محوطه‌ها از دوران میان‎سنگی و نوسنگی هستند که با عنوان «میان‌سنگی کاسپی» شناخته می‌شوند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که صنایع میان‌سنگی کاسپی را به‌عنوان صنعتی محلی و مستقل تعریف ‌می‌نماید، استفاده از ماده خام محلی در منطقه‌ای است که به لحاظ زیست‌محیطی، منطقه‌ای کنار بوم محسوب ‌می‌شود. غار هوتو، اولین بار در سال 1330 خورشیدی و مجدداً در سال 1400 مورد کاوش قرار گرفته است. از کاوش‌های جدید در غار هوتو، مجموعاً 1539 عدد دست‌افزار سنگی از چهار دوره «انتقالی به مس‌وسنگ»، «نوسنگی با سفال»، «نوسنگی بی‌سفال» و «میان‌سنگی» به دست آمده است که در مقاله حاضر ویژگی‌های گونه شناسانه و فناورانه آنها توصیف شده‌اند. اتکا کامل بر ماده خام محلی در تولید صنایع سنگی منجر به شکل‌گیری ویژگی‌هایی در این صنایع شده است که مهم‌ترین آنها ساختار فناوری خانگی در جوامعی است که در زمینه تأمین ماده خام کاملاً مستقل هستند و تقریباً تمام مراحل برداشت و تولید و مصرف ابزار در محوطه صورت می‌گرفته است. همچنین محاسبه اندیس برابری در صنایع هوتو نشانگر تنوع بالای فعالیت‌ها در اردوگاه‌های اصلی است. نکته دیگر در رابطه با ماده خام محلی این است که با توجه به ابعاد بزرگ ماده خام در دسترس، ‌اندازه بزرگ ابزارها و فراوانی ابزارهایی که روی تراشه‌ها ساخته شده‌اند طبیعی به نظر می‌رسد. اکثر این ویژگی‌ها در صنایع سنگی غار کمیشان هم قابل ملاحظه است

معرفی و طبقه‌بندی ادوات سنگیِ دورۀ شوشان میانه محوطه تل چگاسفلا

عبدالوهاب دحدوح؛ عباس مقدم؛ Nasir Eskandari

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 131-154

https://doi.org/10.22059/jarcs.2023.355732.143185

چکیده

دورۀ شوشان میانه در جنوب‌غربی ایران دارای شاخصه های متعددی است که از مهم‌ترین آنها میتوان به توسعه کشاورزی و دامپروری، گسترش وسعت محوطه‌ها و افزایش تراکم جمعیت اشاره کرد. مادامی که کشاورزی ... بیشتر

دوره 17 (1404)

دوره 16 (1403)

دوره 15 (1402)

دوره 14 (1401)

دوره 13 (1400)

دوره 12 (1399)

دوره 11 (1398)

دوره 10 (1397)

دوره 9 (1396)

دوره 8 (1395)

دوره 7 (1394)

دوره 6 (1393)

دوره 5 (1392)

دوره 4 (1391)

دوره 3 (1390)

دوره 1 (1388)

موضوعات = برای مشاهده مقالات مرتبط با موضوع، روی نام موضوع کلیک کنید.

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده