حسن کریمیان؛ عباسعلی احمدی
چکیده
دو دهۀ گذشته با ظهور رهیافتهای جدید متعددی در علم باستانشناسی توأم بود. باستانشناسی جدید که در ارتباط عمیق بینرشتهای ماهیت مییابد، با بهرهگیری از شاخههای علوم مختلف گرایشهایی ...
بیشتر
دو دهۀ گذشته با ظهور رهیافتهای جدید متعددی در علم باستانشناسی توأم بود. باستانشناسی جدید که در ارتباط عمیق بینرشتهای ماهیت مییابد، با بهرهگیری از شاخههای علوم مختلف گرایشهایی را به وجود آورد که از جملة آنها به «باستانشناسی فضاها» میتوان اشاره کرد. این رویکرد علمی، بازیافت اطلاعات تمدنهای کهن از طریق مطالعۀ ساختارهای معماری و فضاهای استقراری و شبکههای مؤثر درونسایتی و برونسایتی پیرامون آنهاست. از آنجایی که این علم با بهرهگیری از علوم متعدد در سطوح مختلف فضاهای معماری و بافتهای کهن ادوار مختلف را مطالعه میکند، میتواند به طور گسترده مورد استفادة متخصصان پیش از تاریخ تا قرون معاصر قرارگیرد. در نوشتار حاضر تلاش شده است تا ضمن تشریح پیشینه و مبانی نظری این رویکرد و تبیین سطوح و روشهای آن، به این پرسش پاسخ گفته شود که از باستانشناسی فضاها چگونه میتوان در مطالعه و تحلیل فضاهای معماری، استقرارگاهها و بافت کهن شهرها استفاده کرد.