محمّدامین میرقادری؛ سیده پرستو حسینی؛ سجاد علی¬بیگی؛ میثم نیکزاد
چکیده
سیمای باستانشناسی غرب ایران بیانگر تحولات مهم فرهنگی ـ اجتماعی در طول ادوار مختلف پیش از تاریخ است. این منطقه که رشتهکوههای زاگرس مرکزی بخش عمدة آن را دربر گرفته است، از اوایل قرن بیستم مورد ...
بیشتر
سیمای باستانشناسی غرب ایران بیانگر تحولات مهم فرهنگی ـ اجتماعی در طول ادوار مختلف پیش از تاریخ است. این منطقه که رشتهکوههای زاگرس مرکزی بخش عمدة آن را دربر گرفته است، از اوایل قرن بیستم مورد توجه بسیاری از باستانشناسان قرار گرفته و بررسی و کاوشهای متعددی در آن به انجام رسیده است. در این میان دشت سرفیروزآباد که در جنوب استان کرمانشاه قرار دارد، بهرغم قابلیتهای زیستـ بوم شناختی به جز در بازدیدهای گذرا مورد مطالعه قرار نگرفته است. به همین منظور این دشت در سال 1388 توسط هیئتی از دانشگاه تهران، مورد بررسی پیمایشی فشرده قرار گرفت(1). این بررسی نتایج پرباری را دربر داشت و اطلاعات فراوانی به دانش اندک ما از وضعیت گذشتة منطقه افزود. براساس مطالعات انجام شده آشکار شد که 24 محوطه در دورۀ مفرغ میانی و جدید (فرهنگ گودین 3) دارای ساکنینی بوده است. پراکنش محوطهها و الگوهای استقراری این دشت، در طی این دوره وابستگی به منابع زیست محیطی بهویژه منابع آب را نشان میدهد. از دیگر عواملی که احتمال میرود در شکلگیری استقرارهای دشت سرفیروزآباد کرمانشاه مؤثر بوده باشد، مسائل فرهنگی ـ سیاسی است که بیشتر از ادوار قبل در شکلگیری این محوطهها تأثیر داشته است. در این مقاله به این جنبهها در ارتباط با الگوهای استقراری این دشت پرداخته شده است.
