Document Type : Research Paper

Abstract

The Sassanid kings, named after the Sassan, great of Pars and the priest of the Anahita Temple in the Estakhr ruled in Iran from the third to the seventh century AD. The most important buildings of Sassanians in Iran are the majestic palaces of the kings. Bisapur is one of the most important cities of the Sassanid era, which is located in Kazerun County. Following an archaeological study on the Sassanid pavement located in the mountainous region of the city of Kotal in the east of Kazerun city, the remains of some stone masses from the Sassanid era came to light on the basis of archaeological investigations and studies by the Cultural Heritage office of Kazerun. It was discovered that these two sites were used as a stone mines. Stone is one of the materials used to build bisapur buildings. Considering that in most cases archaeological investigations are based on material evidence, it is necessary to better understand these data and interpret them by using interdisciplinary sciences. Accordingly, in this research, a field survey and sampling of the stones used in the construction of Bisapur buildings have been carried out and after sampling of the Bishapur buildings, comparison of samples taken from other stone mines (based on laboratory methods) for understanding the source of stones extraction has been addressed. To achieve this, the experimental methods of studying the Thin Sections of the stones, as well as the XRD and XRF analysis were applied and it was determined by the experiments that the mines and buildings stones of the Sassanid era of Bishapur (Valerian Palace, Anahita Temple and Towers) were made of genus compounds with similar structures.

Keywords

ﺍﻣﺎﻥ‌الهی، ﺣﻤﻴﺪ (1384)، «ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻨﻮﻉ سنگ‌های به‌کار رفته ﺩﺭ ﺗﺨﺘﮕـﺎﻩ ﺗﺨـﺖ ﺟﻤـﺸﻴﺪ بر اساس ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ باستان‌شناسی ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ سنگ‌شناسی»، پژوهش‌های باستان‌شناسی ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻴﺎﻥ‌رشته‌ای، ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ، ﺷﻤﺎﺭﻩ 2، صص66-80.
امیری، مصیب و همکاران (1391)، «طبقه‌بندی و گونه‌شناسی سفال‌های ساسانی- اسلامی بیشاپور مطالعه موردی: سفال‌های فصل نهم کاوش»، مطالعات باستان‌شناسی، دوره 4، شماره 1، صص 1-32.
ﺟﻌﻔﺮﻱ، ﺳﻴد محی‌الدین (1384)، «ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻣﺎﻛﺮﻭﺳﻜﭙﻲ ﻭ ﻣﻴﻜﺮﻭﺳﻜﻮﭘﻲ ستون‌های ﺳـﻨﮕﻲ ﻛﺎﺥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎنی ﭘﻮﺯﻩ ﭘﻠنگی ﺭﺍﻫﺪﺍﺭ‌»، گزارش‌های باستان‌شناسی، شماره ۴، صص 265 - 274.
رشیدی‌نژاد، مسعود (1386)‌، «ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ هخامنشی محوطه ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﻲ‌بردن به منابع احتمالی آن»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد به راهنمایی دکتر فرهنگ خادمی ندوشن ، دانشگاه تربیت مدرس.
زیاری، کرامت‌الله، (1384)، شهرنشینی و برنامه­ریزی شهری در کازرون، چاپ اول، تهران، گنج هنر.
شیخ‌الحکمایی، عمادالدین (1385)، کازرونیه، دفتر دوم (مجموعه مقالات کازرون‌شناسی)، تهران، کازرونیه.
سرفراز، علی‌اکبر (1379)، راهنمای آثار باستانی بیشاپور، چاپ اول، شیراز، مصطفوی.
گریشمن، رومن (1379)، بیشاپور، ترجمه اصغر کریمی، جلد اول، تهران، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری (پژوهشکده).
ماریو بوسایلی و امبرتو شراتو (1376)، هنر پارتی و ساسانی، ترجمه یعقوب آژند، چاپ اول، تهران، مولی.
مظفریان، منوچهر (1373)، کازرون در آئینه فرهنگ، چاپ اول، شیراز، نوید.
مهریار، محمد (1378)، «پیشینه پژوهش­ها و کاوش­های باستان‌شناسی در بیشاپور»، مجموعه مقالات دومین کنگره تاریخ شهرسازی ایران، جلد دوم، تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور (پژوهشگاه)، 11-69.
نوروزی، رضا (1384)، مسجد جامع بیشاپور (پنجمین فصل از دور سوم مطالعات باستان‌شناسی بیشاپور)، مجموعه مقالات دومین همایش باستان شناسان جوان ایران، تهران: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، اداره کل امور فرهنگی، 1382، صص 409-430.
Antonelli, F., Santi, P., Renzulli, A., and Santoro Bianchi, S., 2016. Architectural reuse of Roman marble and stone Spolia in the Early Medieval Monte Sorbo Church (Sarsina, Central Italy), Archeaometry 58 (3): 353-370.
Gluhak, T.M., and Schwall, C., 2015. Provenance analyses of the volcanic rock grinding stones from the Greek Colony of Selinunte, Sicily (Italy)—constraints and possibilities, Archeaometry, 57 (2): 246-268.
Polikreti, K., and Maniatis, Y., 2002. A New methodology for the provenance of marble based on E P R SpectroscopyArcheaometry 44 (1): 1-21.
Santi, P., Renzulli, A., and Bell, M., 2014. The volcanic millstones from the archaeological site of Morgantina (Sicily): provenance and evolution of the milling techniques in the Mediterranean area, Archeaometry57 (5): 803-821.