Document Type : Research Paper
Authors
1 -Independent researcher
2 candidate in archaeology, University of Mazandaran, Independent researcher
3 Assistant professor of university of Zabol
Abstract
دره بمپور در جنوب شرق ایران در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و پیشینه مطالعات باستان شناسی در آن به دهه 30 میلادی و حضور اشتین در منطقه باز می گردد. دره بمپور یکی از مناطق مهم در جنوب شرق ایران برای درک فرایندهای فرهنگی پیش از تاریخ به حساب می آید. مطالعات جدید باستان شناسی در این منطقه شامل بررسی فراگیر باستان شناسی آن در سال 1390 است که در آن 122 محوطه از ادوار مختلف فرهنگی شناسایی شد که 48 محوطه آن مربوط به دوران مس سنگی است که مهمترین محوطه آن تپه چاه حسینی می باشد. علاوه بر آن 47 محوطه کوچک و بزرگ دیگر با اندازه های مختلف نیز شناسایی شد که وجه اشتراک بیشتر آنها حضور سفالهای یحیی VA علاوه بر سفالهای محلی، سفال علی آباد و نوع میری کلات II است که تاریخ آنها به 4500 تا 3600 پیش از میلاد باز میگردد که این تاریخ گزاری بر اساس مطالعات جدید باستان شناسی در نقاط همسایه با دشت بمپور همچون کرمان و مکران است. محوطه های مس سنگی شناسایی شده غالبا اندازه های کوچک کمتر از سه هکتار داشتند. برای درک برخی پیچیدگی های تصمیم سازی در این جوامع محوطه ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS به سه گروه تقسیم شدند و سپس با استفاده از سایر روشهای سنجش آماری فاصله آنها از یکدیگر نیز سنجیده شد که نهایتا ارتباط معنا داری میان اندازه محوطه ها و سلسع مراتب آنها را نشان میداد.
For a better understanding of the various aspects of complexity and site size hierarchy, the relationship between site size and the distance of each site from the others was analyzed using SPSS. Consequently, the correlation between them was calculated by Pearson R and regression tests. Ultimately, this analysis demonstrates that examining distances and sizes is meaningful.
Keywords
Main Subjects
)