عباس رضائی‌نیا؛ هایده لاله
چکیده
ایوان، به عنوان دستاورد و یکی از شاخصههای ارزندۀ فرهنگ گذشته ایران نزدیک به یک سده است که موضوع پژوهش معماران، باستان‌شناسان و مورخان هنر قرار گرفته است. ایوان، با وجود اینکه فضایی متعارف و معمول ...
بیشتر
ایوان، به عنوان دستاورد و یکی از شاخصههای ارزندۀ فرهنگ گذشته ایران نزدیک به یک سده است که موضوع پژوهش معماران، باستان‌شناسان و مورخان هنر قرار گرفته است. ایوان، با وجود اینکه فضایی متعارف و معمول در نظر محققان به شمار می‌رود، به شدت ناشناخته و مغفول مانده است. نگرش دقیق و عمیق به آن برای درک خاستگاه، شکل، مفهوم، عملکرد و در نهایت بازشناسی آن لازم است. شناخت ایوان و بررسی همهجانبهنگر آن این امکان را فراهم می‌آورد تا ایوان را در سنت معماری ایرانی در مقاطع مختلف زمانی بسنجیم و قدرت درک و تحلیل درست ایوان را امکانپذیر سازیم. این شناخت سهمی مهم در پیشبرد مطالعات باستانشناسی، تاریخ معماری و تاریخ هنر دارد. ظهور ایوان و تداوم آن در طول تاریخ و این که شکلگیری آن متأثر از چه نیازها و عواملی بوده، تاکنون آن طور که شایسته است تشریح و تحلیل نشده است. هدف این مقاله بررسی فرضیههای مربوط به خاستگاه و شکلگیری ایوان با رویکردی تحلیلی و نقد دیدگاههای مطرح شده دربارۀ این فضای ساختمانی، در سنت معماری ایران است. شناخت بهتر و درست منشأ ایوان، بستر مناسبی را برای درک کارکردهای آن فراهم می‌کند. بدینترتیب ایوان به عنوان یکی از نمادهای آشکار فرهنگ ایرانی که جنبههای مادی و معنوی را آشکار ساخته است، کلید فهم بخشی از خصوصیات و ارزش‌های فرهنگی جامعه و نشاندهندۀ مهارت فنی، ذوق هنری، لطافت و ظرافت فکری جامعۀ ایرانی است.
