جواد علایی مقدم؛ سید رسول موسوی حاجی؛ رضا مهرآفرین
چکیده
براساس متون تاریخی، در دوران هخامنشی در سیستان که آن زمان «درنگیانا» یا «زرنکه» نامیده میشد، اقوامی توانمند و ثروتمند میزیستند که در زمان لشکرکشی کوروش هخامنشی به شرق، با فرستادن ...
بیشتر
براساس متون تاریخی، در دوران هخامنشی در سیستان که آن زمان «درنگیانا» یا «زرنکه» نامیده میشد، اقوامی توانمند و ثروتمند میزیستند که در زمان لشکرکشی کوروش هخامنشی به شرق، با فرستادن مقدار زیادی آذوقه، به وی یاری رساندند و از آن پس به قوم «اورگانا» (اورگت) به معنی نیکوکار و یاریرسان شهرت یافتند. با شروع مطالعات باستانشناسی در سیستان و کشف چند محل هخامنشی (دهانة غلامان و سرخ داغ)، یکی از مهمترین پرسشهای باستانشناسی مطرح در منطقه، محل زندگی قوم اورگت بود؛ بهطوریکه هر یک از پژوهشگران، دهانه غلامان و یا سرخ داغ نادعلی را به عنوان مأمن آنها معرفی کردند، البته در حد نظریه و فاقد ادله کافی. با بررسی باستانشناختی سیستان و شناسایی محوطههای جدید هخامنشی زوایای تازهای دربارة باستانشناسی و تاریخ منطقه گشوده شد و امکان پژوهش علمیتر در زمینۀ مکانهای تاریخی همانند محل استقرار اورگتها فراهم آمد. در این پژوهش که بر مطالعات میدانی باستانشناسی و همچنین رهیافت تاریخی استوار است، با تکیه بر ویژگیهای سرزمین اورگتها در متون تاریخی و مقایسه و تطبیق آن با شواهد باستانی محوطههای سیستان، تلاش شده تا از یکسو محل واقعی استقرار اورگتها مشخص و از سوی دیگر هویت واقعی مکانهای باستانی مربوط به دوران هخامنشی سیستان آشکار شود.
